Hundurinn minn, hún Dimma, leikur á alls oddi hérna í sveitinni. Hún nýtur þess að hlaupa á eftir fuglum, vaða út í sjóinn og þefa í allar áttir. Ég skil hana svo vel – því mér líður aldrei betur en þegar ég er úti í villtri náttúru.
Ég hef verið að hugleiða það undanfarið hvernig við erum búin að skapa okkur gerviheim – þar sem við lifum innan fjögurra veggja, oft límd við skjái og undir stöðugri pressu að „afkasta“. Við þessar aðstæður verður líkaminn oft útundan. Skynfærin fá litla örvun, hugurinn fer á fleygiferð – og líkaminn spennist upp, án þess að við endilega tökum eftir því.
Við eigum það til að gleyma þessari einföldu spurningu:
„Hvað þarf ég núna?“
Við frestum hvíld, setjum þarfir líkamans til hliðar og hættum að heyra hvað hann er að segja.
Og svo verðum við hissa þegar við tökum eftir því að líkaminn er uppspenntur, taugakerfið komið í yfirgír og við hættum að geta sofið. En það er kannski ekkert skrítið. Þetta eru ósanngjarnar kröfur sem við getum ekki staðið undir til lengdar.
Villt náttúra tengir mig við villta, hráa visku í sjálfri mér. Við hjarta sem þráir – og huga sem hvílist. Við frjóa hugsun og löngun til að skapa. Við víðáttuna innra með mér sem veit að allt hefur sinn tíma: hugmyndir, breytingar, vöxtur og hvíld. Vor, sumar, haust og vetur.
Ég á það til að gleyma þessari visku náttúrunnar.
Við þurfum ekki bara að skreppa út í náttúruna annað slagið. Það er ekki síður dýrmætt að skapa öruggan og syngjandi móa innra með okkur – þar sem við getum hvílst, andað djúpt og fundið ilminn af kyrrð.
Því við erum náttúran.
Og náttúran býr í okkur.
Ef þú vilt fá fleiri einföld og gagnleg verkfæri til að bæta svefninn, kyrra hugann og styrkja taugakerfið þá er ég einmitt að undirbúa frítt námskeið um svefn, sem haldið verður í ágúst.
Þú getur sent mér línu hér ef þú vilt að ég láti þig vita þegar opnar fyrir skráningu.
Ef þú misstir af síðasta pistli – eða vilt rifja hann upp – þá fjallaði hann um það hvernig við forgangsröðum og hvort við gefum því sem nærir okkur nægt rými í lífinu.
Smelltu hér til að lesa: Hvernig er þín forgangsröðun?
